Henriette Goldschmidt, 23 Kasım 1825’te Yahudi tüccar Levin Benas ve eşi Eva’nın altıncı çocuğu olarak Polonya’daki Poznan’da dünyaya geldi, 30 Ocak 1922’de Leipzig’te öldü. Beş yaşında annesini kaybetti. 14 yaşındayken, ortaokulu bitirdi ve okumasına izin verilmedi. Bu nedenle ömrünü kız çocuklarının öğrenimi ve kadınların meslek sahibi olma hakkı mücadelesine adadı.

1853 yılında eşi ölmüş, üç çocuklu kuzeni Abraham Meyer Goldschmidt’le evlendi. Aile önce Varşova, daha sonra Leipzig’te yaşadı. Hareketli Alman-Yahudi hayatıyla ILeipzig, Henriette Goldschmidt’in gerçek memleketi oldu. Burada, öncelikle kadınların meslek sahibi olma hakkını teşvik etmekte aktif olan “Genel Alman Kadın Derneği”nin kuruluşunda Louise Otto-Peters, Auguste Schmidt ve Ottilie von Steyber ile birlikte yer aldı. 1867-1906 yılları arasında dernek yönetim kurulu üyesi ve sözcüsü oldu. Henriette Goldschmidt, bir sokakta dikkatini çeken anaokulu sayesinde çocuk bakımının üstlenilerek kadınların iş hayatına atılmasının ne kadar önemli olduğunu fark etti. Fröbel sistemi anaokullarının çocuk, özellikle de kız çocuklarının özgüvenli eğitimindeki önemini kavraması sonucu Aralık 1871’de özellikle Fröbel anaokullarını yaymayı ve anaokulu öğretmenlerini yetiştirmeyi amaçlayan “Aile ve Halk Eğitim Derneği”ni kurdu. 1872’de dernek, anaokulu öğretmenleri için yeni kurulan ve gençleri ve kadınları yeni bir kadın kültürünün taşıyıcısı olmak üzere eğiten bir semineri üstlendi.

Birçok meslek için öğrencileri dış teknolojide yetiştirmek yeterli olabilir, anaokulu öğretmenliği için ise yeterli değildir. Anaokulu öğretmeni kadın, kadın bilinciyle donatılmış olmalı ve çocukluğunu kaybetmemiş olmalıdır. Başka türlü bir çocuğu yetiştirebilir mi? Kadınlara insan kaderlerinin farkına varmalarını sağlayacak bir eğitim verilmelidir. ‘Anne kalple eğitir, en karanlıkta bile doğru yolun farkındadır, eğitimci olmak için doğmuştur’ gibi sözler hiç bir anlam taşımıyor. Annelerin büyük çoğunluğu, yüksek gelirli, sosyal statüsü yüksek çevrelerde bile çocukla nasıl ilgilenileceğini bilmiyorlar. Bir anaokulu öğretmenine içgüdü ve kalp yetmez, çocuklar pedagojik eğitim almış kadın eğitmenler tarafından eğitilmek zorundadır.

Henriette Goldschmidt, kız liselerinin açılmasını sağladıktan sonra 1911’de hayatının ve çalışmalarının doruk noktası olan Kadın Yüksek Okulunu kurdu. Okulun amaçlarını; eğitim görmek isteyen tüm kadınlara çağımızın ve halkımızın entelektüel yaşamına katılma hakkı sağlanması, kadını mesleğe hazırlamak için gereken temel eğitimin verilmesi, kadınların toplumun eşit fertleri olarak çağın ihtiyaçlarına cevap verecek şekilde eğitilmesi olarak belirledi.
Goldschmidt’in sosyal pedagog ve kadın hakları aktivisti olarak yaşam boyu sürdürdüğü mücadele ve başarısı tartışmasız olsa da, çocuk eğitimini sadece kadınların üstlenebileceği bir görev olarak algılaması eleştirilen bir konu olmaya devam etti. Ancak yaşadığı dönem dikkate alındığında yaşadığı zorluğun nedeni anlaşılabilir. Henriette Goldschmidt, kadın eğitiminde için bir kilometre taşı oluşturdu ve o sırada egemen olan toplumsal koşullar altında, kadınların etkili olabileceği ve para karşılığı çalışabileceği alanlardan birinin kapısını açtı.