Bir masa etrafında üniversiteli genç kadınlar. Dertler sıralandıkça çatılan kaşlar, yan yana olmanın umudu büyüttüğü 8 Mart’tan laf açılınca yerini heyecan ifadesine bırakıyor.

Bugün yan yana gelen genç kadınlar da biliyor mücadele etmekten, yaşamımıza ve haklarımıza sahip çıkmaktan başka çaremiz yok.

İstanbul Sözleşmesi’nin yürürlükten kalkıyor olması genç kadınlar içindeki endişeyi artırıyor. Genç kadınlar Sözleşmeden çekilme kararının yansımalarını kendi hayatlarından örnekler vererek anlatıyor.

‘Daha öğrenciyken çalışmak zorunda kalıyoruz. Pandemiyle çalışabileceğimiz sektörlerde sınırlanmış durumda… Dışarıda da evden de çalışırken sömürülüyoruz…’

Genç kadınlar, birlik olup seslerini çıkarmadan haklarını elde edemeyeceklerini düşünüyor, ancak belli ki yan yana gelebilecekleri koşulları yaratmak için daha çok çabalamaya ihtiyaç var…

İşçi bir aileden gelen ve atanamadığı için bir belediye projesinde işçi olarak çalışan genç bir kadın gençlere güvencesizliğin geleceksizliğin tek seçenek gösterilmesine karşı tepkisini kaleme aldı.

8 Mart yaklaşırken İzmir’de yaşayan genç kadınların sokakta, evlerinde, okullarında, iş yerlerinde kendilerini güvende hissedip hissetmediklerini ve bunun nedenlerini konuştuk.

Maddi zorluklar yaşayan üniversite öğrencileri okurken bir yandan da çalışmak zorunda kalıyor. Mezun olanlar ise kendi alanlarında iş bulamıyor. Gelecekten beklentileri ise gittikçe azalıyor.

Berivan ve Merve bu yıl üniversiteyi kazanmış ama daha okul yüzü görmemişler pandemi yüzünden. 2020 deyince yüzleri düşüyor, 2021’i ise umutla bekliyorlar .

Gülten, üniversite mezunu. Gitmediği kurs, almadığı sertifika kalmamış ama işsiz. Kursiyer olarak bir markete giren Gülten, ‘Çare diye gittiğimiz İŞKUR sömürünün de en dibini yaşatıyor’ diyor.

Hayallerimiz var, amaçları olan gençleriz ve tüm bunlar elimizden alınmamalı. Bizler hayal kurmaya devam etmeliyiz ve hayallerimizi gerçeğe dökecek her türlü imkan yaratılmalı.’

Hayatın nefes alınamaz hale gelmesine, “bir sonraki ben olabilirim” kaygısı artıyor olmasına rağmen genç kadınlar üzerindeki umutsuz hava kolayca dağılabiliyor.

Gençlerin, genç kadınların neler yaşadıklarını ve neler istediklerini, tepkilerini, çözümü nerede bulacaklarını… Hepsini Emek Gençliği MYK Yöneticisi Elif Ergin ile konuştuk…

Harflerle adlandırılıp, haklarında soyut karakter analizi yapmak yerine, bu kuşağın içinde yetiştiği dönemin özelliklerine bakalım... Ve elbette buna itirazın nasıl büyüdüğüne...

Türkiye’de yaşamı muhafazakâr-cinsiyetçi politikalarla daha da sıkıştırılan genç kadınlar açısından nasıl bir tablo var, Altınbaş Üniversitesi Sosyoloji Bölümünden Dr. Tuba Demirci ile konuştuk.

Ankara’daki farklı tıp fakültelerinden hekim adayı kadınlar, 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü kapsamında “Kadına Yönelik Şiddetin Kökeni ve Hekimcesi” söyleşisinde buluştu.

TÜİK verilerine göre; Türkiye’de genç kadınların yükseköğretim okullaşma oranı yüzde 47.4, genç kadın işsizliği 33.6!

Tablo; genç kadınların ‘boşta gezen’ değil ‘hiçbir şey’ haline getirildiğini gösteriyor. Eğer bir ‘dip dalgası’ndan söz edilecekse bu dalgayı yaratanların esas olarak genç kadınlar olacağı açık.

Mor Salkım Derneği Gençlik Grubunda çalışma yürüten genç kadınlar çalışmalarını anlatıyor: ‘Kendi hayatımızın ve kimliğimizin farkına vardık, dayanışma ile güçlenmeyi öğrendik...’

Günde 13 saat çalışan genç bir işçi kadın bir gününü anlatıyor ve çalışma temposunun, yaşadıklarının sebep olduğu sorgulamayı: Kim verebilir bacaklarımdaki morlukların, ayağımdaki nasırların hesabını?