25 yıllık işçi Gülsel her sektörde çalışmış. Sendikalaşma deneyimi de yaşamış, baskının en ağırını da. Onu en çok verdiği emeğin değer görmemesi öfkelendiriyor. Tek amacı var; haklarıyla çalışmak!

‘Kadının k’sinin olmadığı bu taslak kabul edilemez’ diyen Ford Otosan’da çalışan kadın işçi, metal işçisi kadınlar olarak taslağın güncellenmesini istiyor ve kadın işçilerin taleplerini sıralıyor.

‘Utanmasalar fabrikaların soyunma odalarına ve tuvaletlere kamera koyacaklar. Kadın işçilerin üçü beşi bir araya gelince hemen sorguya çekilir gibi muamelelere maruz kalıyorlar.’

Kocaeli’den metal işçisi bir kadın, TİS taleplerine dair Ekmek ve Gül’e mektup yazdı: ‘Regl günlerinde ayda bir gün ücretli izin hakkımız olmalı. Çocuk parası artırılmalı...’

Gönüllü çıkışa zorlanan, baskı ve tehdide maruz kalan, ardından sendikalaşan ve tam ‘rahat ettik’ derken hayatlarına giren pandeminin yaşamlarını nasıl zora soktuğunu anlatıyor metal işçisi bir kadın.

‘Her ilde birkaç tane meslek hastalıkları hastanesi olmalı ve patronlar da hükümet de meslek hastalığı kapsamını zorlaştırmaktan vazgeçmeli.’

Asgari ücreti belirleme toplantıları sürürken Gebze’den kadın işçilerle anlatıyor: Mesaiye kalmak, durumu kurtarmak için çırpınıyoruz. Ücretsiz izine çıkarılanların haddi hesabı yok.

Bursa’da farklı fabrikalarda çalışan kadınların asgari ücret düzeyine dair fikri 3 bin 500 ile 5 bin TL arasında değişiyor. Gerekçeleri de çok açık: Geçinemiyoruz!

‘Çoğu zaman gece vardiyasından çıkıp hastaneye gidiyor sonrasında hiç uyumadan tekrar işe geliyorum. Bunu bilmelerine rağmen iş yükümü arttırıp, her zamankinden fazla sayıda ürün çıkarmamı istiyorlar’

Birleşik Metal-İş üyesi kadın işçiler Gebze’de düzenledikleri fabrika eylemleriyle kadına dönük şiddeti protesto etti, İstanbul Sözleşmesinin uygulanmasını istedi.

Cumhurbaşkanı kronik hastalara ‘sokağa çıkmayın’ diyor ama insanların ihtiyaçları nasıl karşılanacak açıklamıyor. Endişeliyim. Devlet az da olsa bir destek sunsa ben de evde kal çağrısına uyarım.

Ford Otosan fabrikasında kadınlara “özgüvenlerini geliştirmek” ve “liderlik vasfı kazandırmak” için yapılan eğitimleri ve dağıtılan kitabı, Ford işçisi bir kadın anlatıyor.

Bursa’da metal işçisi bir kadın anlatıyor: ‘Böyle gitmez’ demek için 8 Mart’a gelmek istiyorum. 1 Mayıs gibi 8 Mart’ta resmi tatil olsun en azından kadınlar için bir günümüzü hak görsünler

İşten atılan otomotiv işçisi Ayşe anlatıyor: ‘Arpanız mı az geldi’ gibi aşağılayıcı cümleler kurulması, çay molası olmadan çalışmak, bizde patlamaya neden oldu ve sendikanın kapısında bulduk kendimizi

Pazar günü Türk Metal Sendikasının Bursa’da gerçekleştirdiği mitinge katılan metal işçisi kadınlar, ‘Kaşıkla verip kepçeyle geri alıyorlar. Kararlıyız, sonuna kadar mücadelemizin arkasındayız’ dedi.

Metal işçisi kadınlar sözleşme için yapılan eylemlerde ön safta olmaktan mutlu. Ancak sendikanın fabrikada yaşadıkları günlük sorunlarda kendilerini yalnız bırakmasından şikâyetçi.

İnsanca geçinebilmek için asgari ücretin artırılmasını istiyoruz. Yiyecek, giyecek ihtiyaçlarımızı, faturalarımızı ödemek için mesaiye kalmak istemiyoruz.

Hem adamı hasta et, sonra ‘İşime yaramazsın’ de at. Kimse hastalığını söylemez o zaman. Bu madde hamile kadınları işten çıkarmanın da bahanesi olur.

Sonuçta toplar, tüfekler, ağır silahlar olunca üstüne bir de ölümler gelince, metal işçisi kadınlar buna ‘harekat’ demedi, ‘savaş’ dedi.

Geçinebilecek bir ücret, haklarını kullanabilecekleri sağlıklı bir çalışma yaşamı, işsizlikten korkmadan çalışmak, örgütlenme hakkı, kendini güvende hissetmek, kendine zaman ayırabileceği bir hayat!