25 Kasım öncesi Bursa’daki kadınlar olarak Ekmek ve Gül kahvaltısında bir araya geldik. 17 ve 60 arasında değişen yaşlarımızı aynı sofrada buluşturan şey, ortak dertlerimiz ve mücadelemiz oldu. “20’li yaşlara dönsen neleri farklı yapardın” sorusu, başka bir açıdan “nasıl bir gelecekte yaşamak isterdin” sorusuyla birlikte konuşuldu. Cevaplar pek çok kadının yaşam deneyimlerinden süzülmüş şekilde dile geldi: “Müzikle, sanat ve tiyatroyla ilgilenirdim, örgütlü mücadeleyi sürdürürdüm, yaşamımı kısıtlayan aileme daha net sınırlar çizerdim, çantamı sırtıma alıp nereye olursa olsun yolculuklara çıkardım, işçi hakları için daha çok mücadele ederdim.” Diğer yandan 50 yaşında bağlama öğrenen kadın arkadaşımız bizlere asla geç olmadığını hatırlattı! Nasıl bir gelecek arzuladığımıza yönelik cevaplar ise bugünün sorunlarını ortadan kaldırmakla ilişkiliydi. Cevaplarımız; yaşlarımız, mesleklerimiz, öğrenim durumumuz ve yetiştiğimiz bölgeler farklı olsa da karşımıza ortak bir temayı çıkardı: Şiddet!

Küçük yaşta eğitimi engellenmiş ama şimdi tır şoförü olacak arkadaşımızdan fabrikada hakkını ararken vazgeçmemeyi bizlere anlatan arkadaşımıza yaşatılan şiddet karşısında tek güvencemizin mücadele olduğunu biliyoruz.

Başka bir arkadaşımızın belirttiği gibi işlemekte olan düzen açısından yaşamlarımızın değil, sermayenin kârının önemli olduğu apaçık. Kadınlar açısından baskı ve zulüm giderek artarken öfke de birikiyor. Biriken öfke ancak biz yan yana gelirsek ve mücadele edersek dönüştürücü güce sahip. 25 Kasım bir anma ve yas günü değil; mücadele günü. Öyleyse:

Hehey de hey!

Bir sabahın üç kapısı var göğe

Biri korku

Çal yere,

Emek senin umut senin

Korku ne?

Yeter ki elin ellere kavuşsun.

Sennur Sezer 

Fotoğraflar: Ekmek ve Gül