Merhaba sevgili kadınlar. Yaklaşık 45 gündür  evdeyim. Okullar pandemi gerekçesi  ile kapatılalı  evden  bir iki kez alışveriş, iki kez sağlık gerekçesi ile aile hekimine gitmek dışında çıkmadım. İlk günler yoğun bir temizlik süreci ile evde zaman  hızlıca aktı. Bir öğretmen  sendika yöneticisi, bir kadın olarak gayet yoğun olan yaşamım birden 80 metrekare eve sığmak durumunda kaldı. Evde 90 yaşında  babam,  85 yaşında  annemle beraber yaşıyoruz. Dolayısıyla virüsün en çok etkileyecekleri  onlar olduğundan yaşamları tehlikeye girmesin diye olabildiğince dış dünya temasından kaçınmak  zorunda kalıyorum. Yaşlı ve hasta bakımı  bu dönemde  iyice  aileye  ve kadınlara  devredilmiş durumda. Bir süre evde olmak  iyi geldi ancak artık her gün kendini tekrarlayan ve otomatikleşen işleri yapmak beni  mutlu etmiyor. Evet, kitap okumak, film izlemek gibi aktiviteler iyi oluyor ancak işime gidememek, sendikal faaliyetlerimi telefon, WhatsApp dışında yapamamak  bende  mutsuzluk yaratıyor. Ancak bu durumu olumluya çevirmek için öğrenci, aile ve arkadaş grupları ile yaptığımız iletişimlerde çeşitli bulmacalar, dikkat etkinlikleri, öykü okuma ve tartışma etkinlikleri yaparak, nitelikli ve verimli geçirmeye çalışıyoruz. 1 Mayıs yaklaşırken sendika üyesi kadın arkadaşlarla 1 Mayıs için talep ve kutlama için video çekimi yapma çabalarımız var. Her nerede olursak orada 1 Mayıs’ı taleplerimizle, şarkılarımızla kutlayacağız. Yaşasın 1 Mayıs! Yaşasın Kadın Dayanışması! Yaşasın İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği!