Merhaba Ekmek ve Gül okurları, daha önce de bir mektupla yaşadıklarımı paylaşmıştım sizlerle. Gördüğüm şiddete dayanamayıp iki oğlumu da alıp annemlerin yanına sığınmış ve sonrasında da boşanma davası açmıştım. Bu süreçte işe girdim, çocuklarıma daha iyi bir yaşam kurabilmek ve aileme yük olmamak için bir fırında iş buldum. Çalışma koşullarımız çok ağır, çalışanların çoğu da benim gibi eşiyle sorunları olan ya da boşanmış hayata tutunmaya çalışan kadınlar. Günde 10 saatten fazla çalıştırıldığımız halde asgari ücretin altında para alıyoruz. Üstelik düne kadar sigortamız bile yoktu, ısrarlarımız sonrasında patron sigorta girişimizi 10 gün önce yaptı. Ben bu işe gireli 4 ay oldu, ama 4 yıldır bu fırında çalışan eşinden ayrılmış bir ablamız var ki onun bile sigortası yeni yapıldı. Patron kadınların çalışmak zorunda olduğunu bildiği için bu durumdan faydalanıyor. Geçtiğimiz ramazan ayı boyunca bir gün bile izin kullanmadan aralıksız çalıştık. Bu bayramda ise 2 gün dinlenebildik, sonra yine işbaşı. Boşanma davasının ilk duruşması 5 Ekim’de olacak, eşim akrabalarımız aracılığıyla kesinlikle boşanmak istemediğini söylüyor, haber yolluyor. Çocuklarımı elimden almakla tehdit ediyor. Ailem başlarda bana destek çıkıyordu ama şimdi onlar da ya eşine geri dön ya da çocuklarını gönder diyorlar. Çünkü başımıza bir şey geleceğini, bana ya da çocuklarıma zarar vereceklerini düşünüyorlar. İşe giderken, evdeyken her daim bir tedirginlik içindeyim. ‘Ya çocuklarımı alırlarsa’ diye. Bunca yıl bu kadar zorluğa çocuklarım için dayandım, onları nasıl bırakırım? Bazen gücümün tükendiğini hissediyorum ama yine de ayakta kalabilmek için mücadele etmekten başka şansım yok. Kadınların dayanışması, varlığı bana güç veriyor. Hepinize kucak dolusu sevgiler.