Fransız kadın örgütü Egalité, Sarı Yelekliler eylemine bir açıklama yayınladı. Eylemlere ara vermeyeceklerini açıklayan Egalité, “Macron için ara vermek yok, Philippe hükümeti için ara vermek yok, sarı yelekler hareketi sürdürmeye çağırıyor, sendikalar, dernekler çevre ve sosyal adalet için çağrıda bulunuyor. Toplumsal hareketin bir sonraki buluşmaları için hazırız, örgütleniyoruz ve harekete geçiyoruz” dedi.

Egalité’nin Sarı Yelekliler eylemlerine ilişkin değerlendirme ve çağrılarını içeren açıklaması şöyle;

MÜCADELEYE ARA VERMEK YOK: ÜCRETLERİ VE GELİRLERİ HEMEN ARTTIRIN!

Kibrin ve sınıfları hor görmenin şampiyonu, oligarşinin, en zenginlerin ve büyük patronların cumhurbaşkanı, büyümeye devam eden protestolardan yediği ilk tokatın acısını çekiyor; toplumsal hareketin yıllardır süren mücadelesini popülerleştiren “Sarı yelekler” hareketinin ardından cumhurbaşkanı sendeliyor.

“Sarı yelekler” düşük ücretlere, düşük emekliliğe neden olan güvencesiz iş sözleşmelere, yetersiz emekli maaşları ve aile yardımlarına karşı duyulan popüler öfkenin sesini duyurmakta önemli rol oynamıştır. En büyük kirleticiler vergilendirilmeyip üzerine bir de vergi ödememe hediyeleri aldığında, hükümetin “ekolojik aldatmacası” ortaya çıktı.

Düşük gelirli mahallelerde yaşayan emekçi kadınlarla yaptığımız eylemlerimizden ve tartışmalarımızdan bildiğimiz popüler bilgi, bu kez ekranlarda gösterildi. Sağduyu ve adalet talepleriyle yüklü anlaşılır ifadeler televizyonda yayınlanma hakkına sahip oldu; milyonlarca kadın ve erkeğin ay sonunu zor getirmesine rağmen sözde artan alım gücünü savunan sözlere tepki verildi, vergilerinin nereye gittiğini soran ve kamu hizmetlerinin kapatılmasına tanık olan kendi haline terkedilmiş bölgelerin sakinlerinin sorunları açık bir şekilde ifade edildi. Kasaya para veren çoğunlukla, mülk sahibi ve patronların sınıfına ait oldukları için karları cebine atan ve vergi indirimi alan azınlık arasında olan adaletsizliğe kısa ve öz sözlerle karşı gelindi.

Grevlerden grevlere, yürüyüşten yürüyüşe, uzun yıllardır mahallelerdeki yerel çalışmamızla, organizasyonumuz diğer mücadele örgütleri ve sendikalarla birlikte bu taleplerin halk bilincinde kök salması için sıkı bir şekilde çalışmıştır, bugün de bu “sarı yelekler”in hareketinde kuvvetle ifade edilmektedir.

İşçi sınıfından kadınlar hükümet ve patronlar tarafından dayatılan büyük kayıpların merkezindedirler. Onlar ve aileleri çok sayıda yasal tedbirlere yakalandılar. İnsani hizmetleri çalışanları, çocuk bakıcıları, hemşire yardımcıları, ticaret ve temizlik çalışanları, ... şehirlerde ya da daha uzak bölgelerde yaşayan kadınlar, doğrudan güvencesiz, düşük ücretlerle yaşıyorlar; kadın doğum ve yerel hastanelerin ve postanelerin kapatılması, sübvanse edilen işlerde ciddi kesintiler olması, çocuk bakım tesislerinin eksikliği, toplu ulaşım araçların yeterli olmaması, okullar için yeterli imkan verilmemesi vb. nedenlerden dolayı cezalandırılmaktadırlar. Kent çevresi ve kırsal alanlarda, günlük yaşamlarında ailelerini taşımak için uzun süre araba sürmek zorunda kalanlar çoğunlukla kadınlardır.

Kadınların sosyal savaşa katılımı artıyor; şehirlerde, şirketlerde, yaşlı bakım hastanelerinde, diğer hastanelerde ve okullarda çalışanlar, otellerde çalışan hizmetçiler, bürolarda temizlik yapan kadınlar, kişisel yardım çalışanları… onların katılımı kadım doğum hastanelerinin kapatılmasına ya da okul sınıflarının kapatılmasına karşı ya da temiz bir lojmanda yaşayabilmek için yönelik verilen mücadelelerde de önemlidir.

“Sarı yelekler” işçi sınıfı bölgelerinden ve kırsal dünyadan gelen kadınların blokaj yapılan kavşaklarda kararlı bir şekilde nasıl yer aldıklarını da gösterdi ve bu kadınlar somut bir şekilde güvencesiz yaşam ya da emekliliğin ne anlama geldiğini açıkladılar, çocuklarını tek başına yetiştirmek için ne kadar çaba sarf ettiklerini, çocuklarının ve torunlarının geleceği için kaygılandıklarını ifade ettiler.

Yıllardır uygulanan neoliberal politikaların şu anki temsilcisi olan ve bu politikayı 18 ay içinde devlet başkanlığında yoğunlaşıp hızlandıran E. Macron şimdi bize daha fazla saldırmak için bir “araya” ihtiyaç duyuyor. Sürekli masaya sertçe vurup “dönüş yok, elbette bir değişim yok” diyen bu adam, geri çekilmek zorunda kaldı ve karbon vergisi artışından vazgeçmek mecburiyetinde kaldı.

Fakat popüler öfke muazzam büyük mücadelelerle git gide birikiyordu ama birbirini izleyen hükümetler duymazlıktan geliyor, bizi yasalara boğuyorlardı: Pazar günleri çalışmalarının uzatılması, El-Khomri yasası, Macron düzenlemeleri, sosyal evlere ve ev yardımına karşı reformlar ya da demiryolu taşımacılığıyla ilgili reformlar, kamu hastanesinin dağıtılması ve yerel kadın doğum hastanelerin kapatılması… Bütün bu direnişlerde vardık. Bu patlayan öfke azalmıyor.

Karşılanması gereken acil ve bütüncül talepler var, örneğin asgari ücretin insanca yaşamak için 1800 €’ya yükselmesi gibi. Kadınlar asgari ücreti alanlar içinde çoğunluğu oluşturuyor. Emeklilik maaşları, sosyal yardımlar ve aile yardımlarında artış yapılaması acil taleplerimiz arasında. Ve adalet talebimizin karşılanması için yüksek varlık vergisinin yeniden yapılandırılması gerekir.

E. Macron için ara vermek yok, Philippe hükümeti için ara vermek yok, “sarı yelekler” bu hareketi sürdürmeye çağırıyor, sendikalar da mücadele randevuları veriyor, dernekler çevre ve sosyal adalet için çağrıda bulunuyor.

Toplumsal hareketin bir sonraki buluşmaları için hazırız, örgütleniyoruz ve harekete geçiyoruz.

www.femmes-egalite.org’tan çeviren Evin Geçici