Birçok erkek, belki de birçok araştırmacı kadınların ne kadar çok dizi seyrettiklerinden bahseder ve çoğu insan bu durumu kınar, hatta bir aşağılama aracı olarak kullanırlar. Bu noktada olaya başka bir bakış açısı ile bakmakta fayda var diye düşünüyorum.
İnsanlar, özellikle kadınlar yaşadıkları kasamsarlıkları, keşmekeşleri hatta hayat kırıklıklarını, beklentilerini, bulamadıkları huzuru her hatırladıklarında bu onlara ayrıca bir kasamsarlık duygusunu beraberinde getirir.
Değiştirmek isteyip değiştiremediklerini, “Birileri yapabiliyorsa belki ben de yapabilirim” cesaretini dizilerden almak istiyorlar.
Bazen düşünürüm de gerçekten bir kadının özgür olabileceği bir toplum düzeni olsaydı, bu nasıl bir etki doğururdu?
Kadınların gerçekten “Hayır!” diyebildikleri, yaşamlarına kendilerinin hür iradesi ile yön verdikleri bir yaşam olsaydı, eminim dünya daha iyi bir yer olacaktı ve bu dünyanın içerisinde olan her kim ya da kurum varsa bu sistemin vermiş olduğu temkinle hareket edecekti.
Bu durumda ve bu kısıtlı imkanlar içerisinde dahi üremeyi, güçlenmeyi ve her halükârda kendisine bir kapı aralamayı başaran kadınlarımız elbet bir gün hak ettikleri değeri ve sevgiyi göreceklerdir.
Mücadelemiz her zaman bu özgürlüğün neler kazandıracağına olan inancımızla devam etmelidir. “Elimizden hiçbir şey gelmiyor” diye düşünmektense çocuğumuza, kardeşimize, ağabeyimize, ablamıza veya anne-babamıza yaşam haklarımızın önemini anlatarak başlayabiliriz.
Bu geleceğin inşası için saygıyı, emeği, sevgiyi, hoşgörüyü bilen bireyler yetiştirmeliyiz.
Ve en çok da biz sahip çıkmalıyız hemcinsimize. Birbirimizin hayatını kolaylaştırdığımız sürece yaşam güzelleşecektir, emin olun.
Sonsuz saygı ve sevgilerimle...