Ayşe bir işçi disipliniyle gelip gidiyor alana. “Hakkımızı alana kadar bitmeyecek nöbetimiz” sözünü pelesenk etmiş diline.

Yaşamını baştan yazan Sevgi: Ben yaşamak istiyorum. Özgür olmak istiyorum. Bu zamana kadar hem baba evinde hem koca evinde hep dayak yedim artık böyle bir hayatı istemiyorum.

Şiddetten kaçmaya çalışırken güvencesiz çalışmaya tutulan Gül’ün hikayesi, kadınların mahkum edilmeye çalışıldıkları yaşamın sistematikliğini ortaya koyuyor.

Sivas’ta yaşayan 47 yaşındaki Şahset Kurugöl 8 ay önce devraldığı kıraathaneyi işletiyor, ama ne zorluklarla! Önyargıların yanı sıra bir de ekonomik zorluklara göğüs germeye çalışıyor.

15 yıldır otomobil lastiği tamir eden Mümine Gökçe ‘Keşke daha önce başlasaydım bu işe’ diyor. ‘Kadınsın, nasıl yapacaksın’ sözlerine karşılık da ‘Kadınlar her işi rahatlıkla yapar’ karşılığı veriyor.

La Malinche, Aztek’in işgalinde önemli rol oynamıştı. Peki, o bir kahraman mı, yoksa hain mi? Sorduğunuz kişiye göre bu sorunun cevabı değişecektir.

Sovyetler Birliği Kahramanı unvanını alan il kadın olan Zoya, faşizme karşı mücadelede sosyalizmin inşasını, halklarının mutluluğunu, özgürlüğünü ve bağımsızlığını savunmak için can verdi.

Resmi tarihte unutulsalar, unutturulsalar da faşizme karşı mücadelede kadınlar tüm yok saymalara karşı varlar. Bu kadın kahramanları yokmuş gibi göstermek tarih çarpıtıcılığından başka bir şey değil.

Bilim alanında kadınların başarılarını küçümseme ve erkek meslektaşlarına atfetme durumunun altında yatan en önemli etmenlerden biri toplumsal cinsiyet rolleri ve kadınlara yönelik kalıp yargılar.

Savaştan sonra İngiltere’de dünyanın ilk modern sivil hemşire okulunu açan Florence Nightingale’in 12 Mayıs’taki doğum günü Dünya Hemşireler Günü olarak kutlanır.

'Doymak için ne kadar para öderiz?' gibi sorular kafamızı kurcalıyordu. Gençlik ve Spor Bakanlığı tek tip öğün uygulamasıyla kaygılarımızı kökünden söküp attı...

‘Beslenme çantasında bayat simit var’ haberinde yer alan öğrencilerden biri de benim. Bugün sizlere hayatımın en zor ve göze çarpan gerçeklerinden birini anlatacağım.

Denizli'den tekstil işçisi Leyla okulların açılmasıyla birlikte yaşadıkları zorlukları anlatıyor: Nefes bile alamıyoruz

Ayşe, başına nelerin gelebileceğini bilmeyecek kadar küçük ve masum bir çocuktu. Çadırında halen oyuncakları duruyordu…

Bize 3 çocuk doğurun diyenler hani nerede? 3 çocuğum var ve çocuklarımı temiz, düzenli yetiştirmekte zorlanıyorum. Üstelik babasız büyütüyorum, bazen yokluğa yoksulluğa isyan ediyorlar baş edemiyorum.

Diktatörlüğe, molla rejimine, gericiliğe karşı kadın-erkek, öğrenci-işçi sokağa çıkıyor. İranlı kadınların öncülük ettiği mücadele dünya genelindeki kadınlara da ışık oluyor.

Kapağımıza İranlı kadınların cesaretini, verdikleri gücü yansıtmak istedik. Hadis Najafi’nin sarı saçlarını toplayıp direnişe koşuşundaki cesaretin Türkiye’deki kadınlara cesaret vermesini istedik.

Beslenme, barınma ve eğitim sorunu ne kadar ekonomik görünürse görünsün politik bir muhtevası var. Zira mesele iktidarın sınıfsal tercihleri, politik iktidarın hangi sınıfta olduğunda.

Esenyalı’dan görünüm: Çocukları doyurmak için çöp karıştıran anneler, okulda açlıktan baygınlık geçiren çocuklar, öğrencilerini beslemek için evden yiyecek getiren öğretmenler…

İşçiler fabrikalarda çıkan yemekleri, artık midelerini bastıracak kadar yiyorlar. Kalanı mı? Çocuklarının beslenme çantasına. Bir salkım üzüm, poşetteki ekmek, gece vardiyasında çıkan kahvaltılıklar.