‘Ben et yemeği çıkınca ya da sütlaç çıkınca paketleyip ya da ekmeğin içine koyarak eve götürüp kardeşlerime yediriyorum. Bu bana çok dokunuyor.’

Küçük yaştan itibaren yoksulluğa ve şiddete maruz kalan Türkan bugün hayata bağlı, güçlü, ayakları üzerinde duran bir kadın olarak çıkıyor karşımıza.

25 yıllık işçi Gülsel her sektörde çalışmış. Sendikalaşma deneyimi de yaşamış, baskının en ağırını da. Onu en çok verdiği emeğin değer görmemesi öfkelendiriyor. Tek amacı var; haklarıyla çalışmak!

25 Kasım bildirisi dağıtırken, bildiri alan Hatice abla anlatıyor Gülizar’ın neresinden tutsan şiddete dokunduğun hikayesini. Gülizar’ın hikayesi içimizi yakıyor ama en çok da öfkemizi biliyor.

Çoğumuz özellikle göç sürecindeki kadınları, 'gurbet'le 'vatan' arasında gidiş gelişleri, Almanya'ya alışamamaları, dil bilmezlikleri, acıları, hasretleriyle tanırız. Ama bu iki kadın öyle değil...

Kötü çalışma koşullarına, baskıya karşı sendikalaşma mücadelesi veren Gülay çok engelle karşılaşmış. Bir gün bile ‘of’ demeden verdiği mücadelesi sayesinde şimdi sendikalı bir işçi o.

‘En önemlisi de ne biliyor musun? Ben hayatımda ilk kez hakkımı aramak için bir şey yaptım. Bahçeye çıktığımda o arkadaşları gördüğümde, hele de bir kadın olarak nasıl güçlü hissettim bilemezsin.’

Pandemi, Otobüs hostesi İa’nın yaşamını da etkiledi. Batum ve Türkiye arası otobüs hostesliği yapan İa, insanca çalışmak ve yaşamak için birlikte mücadelenin önemini vurguladı.

37 yıldır soğuk demir atölyesinde demire şekil veren Gülizar Camcı: ‘Çocuklarımı üniversitede, burada alın teriyle demir döverek okuttum.’

Kilitli kapılar ardında çocuklarını yalnız bırakmak zorunda kalan annelerin, güvenceli işi elinden alındığında mutsuz evliliğine geri döndürülmek zorunda bırakılan kadınların hikayesi: Müjde...

Kendi emeğini ekonomik özgürlüğüne dönüştürmeyi başarır. Artık minnetsiz, başı dik, varlığını her ortamda haktan adaletten yana hissettiren direngen bir kadın olmuştur. İyi ki tanımışız seni Muzaffer…

Pandemi ve işsizlikle birlikte İstanbul’daki yaşamlarını bırakıp Artvin’e göçen Neziha ve ailesinin, çay toplamayı bilmezken çay toplayarak yaşamlarını devam ettirme mücadelesini okuyacaksınız.

13 yaşından beri tekstil işçisi Aliye, yokluğa, şiddete, sıkışmışlığa, ümitsizliğe katlanmamayı seçen bir kadın. Şimdi kursağında bırakılan hayalleri gerçekleştiriyor. Dayanışma ise en büyük dayanağı…

Hatice’nin şiddet, aşağılanma, yok sayılma ile geçen hayatında kırılma noktası canına tak ettiği nokta olmuş. Onun zorluklarla bezeli hayatını değiştirmesini sağlayan, kendine güvenmeyi öğrenmesi…

Britanya’daki tüm iş yerlerindeki işçilerin ücretlerinin ve koşullarının iyileştirilmesi, iş güvencesinin artırılması için pratik planların ardında Sharon Graham var. Graham ile tanışın.

Yoksulluk dolu yaşamı mücadeleyle geçmiş bir kadın Mihri. Şimdi o mücadeleyi çalıştığı deri fabrikasındaki tüm işçilerin sendikalaşması için veriyor.

TikTok’ta gece saat birde ‘Keşfet’ime düşen yayınlardan biriydi Nesrin’inki. Bir yandan baskıdan çıkan tişörtleri dizerken bir yandan da canlı yayında ona sorulan sorulara yanıt veriyordu...

Kötü çalışma koşulları altında tekstil işçiliği yapan Deniz, bu koşullara boyun eğmeme mücadelesi verirken, akrabasının tacizleriyle yaşamı altüst olsa da direncinden vazgeçmemiş.

İşsizlik, çocuk bakımı, yoksulluk içinde eğitimden yararlanma çabası… Adana’da Fatma ve Esra’nın yaşamı memleket tablosu gibi…

Seher, iki çocuğuna tek başına bakmaya çalışan bir işçi. Sözde geçirildiği kadroyla ücreti zaten her gün erirken, şimdi de kısa çalışma ödeneğinden dertli.