Bugüne kadar insanca yaşama hakkını vermediler bize. Biz hep hor görülen, ezilen, ezdirilenler olduk. Ayşegül Terzi şort giydiği gerekçesiyle otobüste tekmelendi, hastanelik oldu. Kendisine tecavüz eden Nurettin Gider’i öldüren Nevin Yıldırım müebbet hapis cezası aldı. Özgecan Arslan dolmuşta tecavüze uğrayıp bedeni canice yakıldı, gece yarısı orada ne işi vardı denildi arkasından. Cansel Buse öğretmeninin tecavüzüne maruz kaldı, yaşadıklarına dayanamamıştı, okul idaresine bildirdiği halde öğretmen korunmuştu ve 17 yaşındaki bir kız çocuğunun sonu intihar oldu. Hepsi unutuldu, gündemden düştü, üzeri kapatıldı. Tıpkı nicelerinin üstünün kapatıldığı gibi.

Her zaman, “Kız kısmı gülmez öyle, otur oturduğun yerde, akşam dışarıda ne işin var” dediler. Sanki sokaklar sadece erkeklere aitmiş gibi. Hatırlar mısınız? “Namus benimdir Hakim Bey” demişti Çilem Doğan. “O ölmeseydi, ben ölecektim. O beni başka erkeklere pazarlamaya çalıştığını, yemek az pişmiş diye, perdeler az kirlenmiş diye yediğim dayakları size anlatmayacaktı. Çay bahçesinde yan gülmüş bir fotoğrafım var, bunu da tahrik sayacak onu aklayacaktınız” demişti. Olacaktı bunlar. Daha nice örnekler var.

İnsanca yaşam bizim de hakkımız. Şort giymek, sokakta istediğimiz gibi gezmek. Yemek az pişti diye dayak yememeliyiz biz. Sırf sokaklarda akşam ya da gece geziyor olmamız, şort, mini etek ile dışarı çıkıyor olmamız tecavüz etmeniz anlamına gelmiyor. Bunu bilin istiyoruz öncelikle. Her ne kadar devlet erkekleri korusa da, onları her durumda aklasa da biz haklarımızı kendimiz alacağız. Bizler örgütlü mücadelemizi daha ileri taşıyacak, bu baskıya yenilmeyeceğiz. Asla erkek egemen zihniyeti kabul etmeyecek, toplumda bize çizdiğiniz sınırlar içerisine hapsolmayacağız. Biz kadınlar mücadelemizle haklarımızı kazanacak, bu zihniyeti, bu sistemi değiştireceğiz.