Kötü çalışma koşulları ve düşük ücrete karşı TÜMTİS’te örgütlenen ve direnişle sendikayı patrona kabul ettiren DHL işçilerinden 3 kadınla bir ev toplantısında bir araya geliyoruz. 2’si lojistikte 1’i üretimde çalışıyor. Gündemimiz seçim, çalışma koşulları ve 1 Mayıs. Önce seçim muhabbeti başlıyor.

Kadınlar işyerinde seçim konusu açıldığında sohbetin hep kavga ile bittiğini anlatıyor. AKP’lilerin AKP’li olmayanları kışkırtmak amaçlı yüksek sesle ‘Recep Tayyip Erdoğan’ şarkısını dinlediğini söylüyor lojistikte çalışanlar. Üretimde çalışan işçi ise bu bölümdeki kadınların Erdoğan’a büyük bir hayranlık duyduğunu “Tapıyorlar resmen” sözleriyle aktarıyor. “Bazen tartışma yaşayabiliyoruz kadınlarla, ama kadınlar arasında tartışma çok uzamıyor, hemen barışılıyor” diyor üretimde çalışan. “Peki bu kadınlar Erdoğan’ı niye bu kadar çok seviyor ve oy veriyor?” sorusuna karşılık “Başörtüsünün her yerde serbest olması” cevabını veriyor. Lojistikte çalışan kadınlardan biri araya girerek şu örneği veriyor: “İşyerinde ailesi CHP’li ama kendisi AKP’li olan bir arkadaş ‘Allah benim ömrümü Tayyip’e versin’ deyince yaşı ileri başka bir işçi ona kızarak ‘Siyasetçiler ne ki sen ona ömrünü veriyorsun, kurban oluyorsun. Onlar kim ki!’ tepkisini gösterdi. Erdoğan’a kurban olan işçi bir tarikatle bağlantılı. Bir sürü ekonomik sıkıntı yaşıyor, kirada oturuyor, ancak şeyhle görüşmeye Erzurum’a gidiyor.”

‘SENDİKA DEMEK TERÖRİST DEMEKTİ’

Sendikalaşma süreçlerini soruyoruz kadınlara. Üretimde çalışan işçi “Aman kapıya teröristler gelmiş, demişti birçoğu. Sendikanın ne olduğunu bilmiyordu, ama zamanla anlata anlata hepsi biraz değişti ve sendikalı olmaya başladılar ve şu an sendikanın 3. sözleşme dönemi. 3-4 yıldır sendikalıyız” diyor. Kadınların çalışma koşullarında ne gibi farklılıklar yarattığını soruyoruz, cevaplıyor: “Önceden çok baskı vardı. İşverenin korkusundan hiçbir şey söylemiyorduk. Yanlış olanı yapmak zorunda kalıyorduk. Şimdi öyle değil, işçiler kendilerini savunabiliyor.” Sendikadan önce insanlar zorla mesaiye bırakılıyormuş. “Mesaiye kalacaksın bitti, kalmıyorsan kapı orada” deniliyormuş. Sendikadan sonra işler değişmiş, şimdi işçiyi “rica minnet” mesaiye bırakabiliyorlarmış.
Ama bu baskının da sorunların da tamamen bittiği anlamına gelmiyor. Üretimde çalışan işçi “Bizimle iyi geçinmeleri gerekirken bir açığımızı yakalamaya çalışıyorlar sırf savunma alınsın diye. En ufak bir hatayı yakalamaya çalışıyorlar. 3 savunma işten çıkarma sebebi olabiliyor” diyor.

GEÇİNMEK İÇİN EK İŞ YAPIYORLAR

Sendikanın çalışma koşullarını düzelttiğini söylemelerine rağmen aldıkları ücret asgari ücretin biraz üzerinde. Lojistikte çalışanlardan biri “Alman firması, çok iyidir koşullar diye bakıyorlar ancak iyi ücret alan yönetim katı. İşçilerin maaşları düşük. Tek avantaj maaşların düzenli verilmesi ve hafta sonu çalışılmaması; çalışıldığı zaman mesai olarak yazılması. Bu insanları cezbediyor ve asgari ücret ücretin çok az üzerinde de olsa çalışmaya devam ediyor. Maaşlar yetmediği için insanlar mesai istiyor; özellikle erkekler mesaiye yazılıyor. Kirada oturan var, çocuk okutan var. Alınan ücret ile geçinmek çok zor, erkekler ek iş dahi yapıyor. Ama ‘E bunu da şükür’ deyip geçiyorlar. Hiçbir şey için sesleri çıkmıyor, yönetimle aralarını iyi tutuyorlar. Onlar adına biz konuşuyor, taleplerimizi biz dile getiriyoruz. Arkamıza dönüp baktığımızda kimse yok.”

1 MAYIS’A KATILAN KADIN İŞÇİ: BEN ŞİMDİ TAYYİP'E Mİ KÜFÜR EDECEĞİM?'
SÖZ 1 Mayıs’a geliyor. Sendika işçileri 1 Mayıs’a katıyor, ancak özellikle kadınlar 1 Mayıs’a katılmaktan tedirgin. “Mesela Lüleburgaz’da yapılan 1 Mayıs kutlamasına katıldığımızda işçi kadınlardan biri ‘Ben şimdi orada Tayyip’e mi küfür edeceğim?’ demişti. Böyle düşünenler var 1 Mayıs’la ilgili. Kameraya denk geldiğinde yüzlerini kapatan; ‘Babacığım çok özür dilerim, beni görme’ diyenler var. 1 Mayıs’ı bilmiyorlar, çok farklı algılıyorlar.” İşçilerin en ufak bir durumda sendikayı aradıklarını söyleyen işçi şunu belirtiyor: “Her ne olsa sendikayı arıyorlar. Sendikayla aralarını bozmamak için istemeselerde 1 Mayıs’a katılıyorlar.”