Merhaba, ben zor şartlarda bir yerlere gelmeye çalışan 2 öğrenci annesiyim. Aynı kapasitede olan ama imkanları farklı olan iki çocuğun bir gününü ele almak isterim. Güne başlarken imkanı olan bir öğrenci evde kahvaltısını yapıp, servisine binip çok rahat bir şekilde okula gider. Diğer öğrenci ise servise verecek parası olmadığı için otobüse binmek için elli dakika bekleyip sadece çantasını değil, hayatın ağırlığını da taşıyarak gidiyor okula. Evde kahvaltı yapıyor, kantinin önünden geçemiyor çok pahalı olduğu için. Evden götürdüğü bir ekmek arası ile akşama kadar okulda kalıyor. İmkanı olan çocuk dersleri çok iyi dinliyor. Diğer çocuk ise karnının gurultusunu dinlerken dersi dinleyemiyor.

Bu çocuklar, üniversiteye girerken yapılan sınava da aynı eğitimi alarak girmiyor. Biri teknoloji ile haşır neşirken diğeri daha klavyenin tuşunu bulamıyor. Çünkü evinde bilgisayarı yok.

Okula giden iki çocuğum da birbirinden yetenekli ve başarılı. Ben onların temel ihtiyaçlarını bile karşılayamazken onlar nasıl nitelikli eğitim alacaklar? Kızım 3 yıldır aynı formayı giyiniyor. Oğlum bu sene ortaokula başladı ve mecbur forma almak zorundayım. Sadece iki parça kıyafet 500 lira tuttu.

Şu anda Türkiye'de süt ve et ürünlerine neredeyse günlük zam geliyor. Çocuğumun beslenmesine 3 yıldır süt dahi koyamıyorum. Türkiye bir tarım ülkesi olmasına rağmen sebze, meyve de oldukça pahalı. Evimizde ne varsa o gün onu koyuyoruz beslenmeye. Makarna bile artık çok pahalı, ucuz makarna arıyoruz.

Bu eşitsizliğin değişmesi, çocuklarımızın sağlıklı bir gelecek kurması için okullarda ücretsiz, sağlıklı beslenme hakkını talep etmekten, Meclis’te yapılacak bütçe görüşmelerinde hakkımız olanı talep etmekten vazgeçmeyeceğiz. 

Fotoğraf: Ekmek ve Gül