Gaziantep’in emekçi semtlerinden Düztepe bölgesinde kimi ev emekçisi, kimi temizlik işçisi, kimi küçük esnaf olan kadınları ziyaret ediyoruz. Krizden şiddete kadına dair hemen her konudan sohbet ediyoruz. Tabii ki sadece sorunları konuşmakla kalmıyor sohbetler; çözüm önerilerini de tartışıyoruz. 8 Mart’ı ve 8 Mart’ın nasıl kazanıldığını da...

Çiğdem atanamamış bir öğretmen. Özel sektörde asgari ücrete razı olmuş durumda. “Ben öğretmen olabilmek için yeri geldi mum ışığında ders çalışarak okulumu tamamladım. Benim bunca yıllık emeğim var ve karşılığını almak istiyorum” diyor. Eşi bir petrol istasyonunda çalışan Çiğdem, bu dönemde fabrika işçiliğini daha garanti görüyor. “Daha çok yan yana gelmeliyiz. Yoksa her türlü şiddet, baskı dozunu daha da artırarak devam edecek” diyor.

BÖYLE GİTMEZ AMA ÇÖZÜM NE?

Nazlı ve Özlem ise “ev bütçesine katkı sağlamak” için ev temizliğine gidiyor. En çok pazar fiyatları etkilemiş ikisini de. “İki kilo bir şey almaya korkuyoruz. Bu böyle gitmez. Ama çözüm ne? Acaba hiç kimse pazara gitmese fiyatlar iner mi” diye soruyorlar.

Döndü teyze “Umut var” diyor, “Ama önce emekçi kesimin birleşmesi lazım, en çok da kadınların... Çünkü insanların yatak odalarına kadar girdiler, makarnaya bulgura şükretmeyi öğrettiler insanlara... Bundan kurtulmanın tek çözümü birliktelik.”

SORUNLAR GİBİ ÇÖZÜM DE ORTAK

Hepimizin gündeminde kriz, eve giren poşet sayısının yarıya inmesi, elektrik su faturalarının yüksek olması var. Antep’te sözde suyu yüzde 27 indirimli kullanıyoruz ama bu indirim ne hikmetse yansımıyor faturalarımıza. Ekonomik krizin yanında omuzlarımıza yüklenen koca, kardeş, aile ve toplum baskıları da fazlasıyla yoruyor bizi. Ya sindiriliyoruz ya da öldürülüyoruz.

Mahallede başka bir evde yan yana geldiğimiz Özlem, Fatma ve Meral isimli kadınlar şöyle tarif ediyorlar durumu; “Erkekleri yücelten bir anlayışla karşı karşıyayız. Önce biz kadınlar daha çok yan yana gelerek birbirimizden güç almalıyız. Çünkü kadın olarak yaşadığımız sorunlarımız da ortak çözümümüz de ortak. Kadınların gücü her türlü baskıyı ezilmişliği yenecektir.”

Fidan ise “Dışarı çıkarken acaba demek istemiyorum” diyor ve ekliyor; “Çünkü her an başıma bir şey gelme ihtimalinin tedirginliği içindeyim. Bu sadece benim kaygım değil bütün kadınların kaygısı.”

Sohbetler ev işlerinden çocuk ve yaşlı bakımına, ekonomik krizden yerel seçimlere birçok alanda sürüp gidiyor. Ama hep gelip aynı yerde düğümleniyor; Kadınların birlik olmaktan başka şansı yok.