Kate, günde 12-14 saat çalışıp haftada 3 dolar ancak kazanabilen, bedenleri kimyasal yanıklarıyla dolu olan çamaşırcı kadınları örgütledi ve ilk kadın sendikasını kurdu.

Sendikalar işyerlerini dert etmeyince, işyerinde yaşanan sorunlardan, kadınların taleplerinden bihaber genel-geçer açıklamalarla, kendi söyleyeceği sözün söylenmesini dert ederek geçiştiriyorlar.

Kadınların sendikalarda örgütlenmesi bakım yükü, cinsiyetçi bakış açısı gibi sebeplerle zaten zor. Sendikal bürokrasi ve ataerkil zihniyet kadınların sendikalarda aktif rol almasını kolaylaştırmıyor.

Ankara’da belediyelerde farklı sendikalarda örgütlü kadın işçilerin anlattıkları sendikalarda kadın işçiler olarak sözünü söylemenin, sendikalarda temsil edilmenin zorluğunu ortaya seriyor.

Bir sendika temsilcisi esas gücün sadece bireysel bir cesaret değil, bu cesaretin olgunlaşıp büyüdüğü, harekete geçmeyi kolaylaştıran birlikteliklerden geldiğini anlatıyor.

Patronlar ve yöneticiler, işçileri sendikaya üye olmaktan ve greve çıkmaktan vazgeçirmek için her türlü yolu denemiş, kadın işçilerin ailelerini arayarak baskı kurmaya çalışmışlar.

Metal işçisi, işyeri temsilcisi Mehtap Kandilli, metal işçisi kadınlar içinde yürüttükleri sendikal örgütlenme çalışmasını anlatıyor ve kadın işçilerin sendikalılaşmasının öneminden bahsediyor.

Metal işçisi kadınların anlattıkları, patronların dayattığı 'kölelik sözleşmesinin' maddelerinin kadın işçiler bakımından özgün sorunlara yol açacağını ortaya seriyor. Nedir bu sorunlar?

Yapılması gereken, erkek egemenliğinin baskın olduğu sendikalarda, bu engellerin ortadan kaldırılması için nasıl politikalar geliştirileceğini, hangi taleplerin öne çıkarılacağını ele almak olmalıdır.

‘Türkiye İşçi Sınıfının Görünümü’ araştırmasına göre, her 4 kadından biri çalışma ortamında cinsiyet temelli ayrımcılığa uğruyor, kadınların aldıkları ücret erkeklerin ücretlerinin altında kalıyor.

Geçinebilecek bir ücret, haklarını kullanabilecekleri sağlıklı bir çalışma yaşamı, işsizlikten korkmadan çalışmak, örgütlenme hakkı, kendini güvende hissetmek, kendine zaman ayırabileceği bir hayat!

Ağır iş koşulları ve sürekli değiştirilen vardiyalardan dertli olan, işçi sağlığı açısından ciddi sorunlar yaşayan, aşağılama ve mobbinge karşı sendikalarına güven duymak isteyen kadınlar anlatıyor...

Farklı kentlerden kadınların anlatımları, işkollarına ilişkin veriler, araştırmalardan notlar, raporlardan yansıyanlar, izlenimler, mektuplar ve taleplerle Türkiye'de kadın işçi gerçeği bu dosyada!

İşler giderek daha fazla oranda otomasyonla yürütülmeye başladı. Üstelik bu işler, özellikle kadınların yoğunlukla çalıştığı alanlar. Önümüzde kazanmamız gereken bir kavga var!

Tez-Koop-İş Kadın Dergisi yayın hayatına başlıyor. Derginin ilk sayısında, '8 Mart'ta güvenceli bir iş, özgür bir yaşam istiyoruz' sesi yükseldi.

Sendika merkezine/ şubelere çağırmakla yetinen bir çalışma yerine, işyerlerinde kadınları mücadeleye ve işyeri organlarına katacak planlar, somut, acil talepler etrafında bir sendikal mücadele hattı!

Kadınların sendikaların yönetimlerinde temsil oranı sadece yüzde 8.8. Ancak bunu değiştirecek olan da bizleriz! Direnişlerin, grevlerin nasıl en ön safındaysak, sendikaların yönetimlerinde de olacağız