İyi niyet dileklerine ve temennilere karnımız tok diyen eğitim emekçileri, okulların açık tutulması ve eğitim öğretimin devam etmesini isterken tedbir ve şeffaflık bekliyor.

İşten atılan bir Xiaomi Salcomp işçisi yazdı: Biz işçiler sesimizi duyurup haksızlığa ve baskılara dur demek istiyoruz. Bunun için de kararlıyız, mücadelemize sonuna kadar devam edeceğiz.

Ben toplumun gözünde dul bir kadınım ve bir oğlan çocuğunu ne kadar iyi yetiştirebilirdim? Onu yaparsam elalem ne der, bunu söylersem elalem ne der...

Eğitim de böyle farklı fırsatlar olması, eşitsizliği getiriyor. Biz de ekonomik olarak özel okula gönderecek durumda değiliz aslında ama devlet okulunda da az para ödenmiyor, özel okula denk geliyor..

Yarı zamanlı eğitim nedeniyle çocuğunu özel okula gönderen kamu emekçisi bir kadın, çalışan anne babalar olarak gerekli gerekli önlemlerin alınarak bir an önce okulların açılmasını istiyor.

‘Merkezi görüşmelerden bir umudum yok ama işyerinde bu yıl sona erecek toplu sözleşmenin yeni görüşmeleri için hepimizin birlikte davranması gerektiğine inanıyorum. Bunu işyerimizde başarabiliriz.’

Akınalbella Terlik fabrikasında işten atıldığı için direnişte olan Aydın Göçmen’i direnişte yalnız bırakmayan eşi Cennet Göçmen yazdı.

Manavgat’ta 5 yıldızlı otelin sahibi tarafından tacize maruz kaldığını söyleyen otel çalışanı kadın: “Olayın gerçekleştiği günden bu yana hiç susmadım. Taciz kadının ayıbı değil, tacizcinin ayıbıdır.”

Tuzluçayır Kadınları Dayanışma Derneği'ne, mahalleden bir esnafın yönlendirmesiyle gelen, zorluklarını paylaşan ve kadınların dayanışmasıyla güçlenen Ç.K.'den mektup var...

Sultangazi’den işçi Mevhibe Akdeniz, işyerlerinde yaşanan tacizi anlattı: ‘Bu atölyede tek iyi bir şey varsa o da kadınların birbirini sahiplenmesi, burada kadın kadının yurdu…’

Aslında tek istediğimiz uzun yıllar emek verip eğitimini aldığımız bölümlerle ilgili işler yapmak, çalışma koşullarının yaşamımızı, sağlığımızı etkilemeyecek şekilde olması.

Esenyalı Kadın Dayanışma Derneğinin kahvaltısından işçi kadın: En yakınımıza anlatmaktan çekindiğimiz dertlerimiz, o masada birbirini ilk defa gören kadınların hep birlikte ettiği bir sohbete dönüştü.

‘Arhavi’deki evimizden botla tahliye edilirken düşündüm, dedim ki; Aradan geçen 6 yıla rağmen bu şehirde ne değişti? Biz neden 6 yıl önce yaşadığımız felaketten ders çıkarıp önlemlerimizi almadık?’

İzmir’den tiyatro oyuncusu Beldem Şengül yazdı…

Bu ülkede her gün KYK borcunu ödeyemediği için intihar eden işsiz üniversite mezunları var. KYK borcunu ödemek için gecesini gündüzüne katan mezunlar kasiyerlik, garsonluk gibi meslekler yapanlar...

İzmir’de emekli olduğu halde çalışmak zorunda kalan, kocasının ekonomik şiddetine uğradığını söyleyen bir kadın yazdı: “Bu da şiddet değil mi, bu da baskı değil mi?”

Mesleğinin başındayken bir gece yarısı KHK’sı ile çok sevdiği öğrencilerinden ayrı kalmış bir kadın. Mücadele etmekten başka şansı olmadığını biliyor ve mesleğine, çocuklarına kavuşacağı günü bekliyor

Yaklaşan bayramda çocuklarına iki parça kıyafet alabilmek için boncuk işi yapmaya başlayan Necla, Emine Erdoğan’ın israf sözlerine öfkeli: ‘18 yılda geldiğimiz nokta lokmaları küçültelim olmamalıydı.

Bizler; geleceğimiz olan çocuklarımızın özgür bir ülkede yaşaması için bugüne kadar nasıl adaletsizliğe boyun eğmeyip mücadele ettiysek bundan sonra da böyle devam edeceğiz.

Eski erkek arkadaşı Mehmet Kaplan tarafından işkenceye uğrayıp ‘İntihar etti’ denilen Duygu Delen’in arkadaşı seslendi: Şule Çet cinayetinin peşini bırakmadık, hepsine sahip çıkmalıyız.